Dorota Terakowska - Samotność Bogów

Przodkowie Jona bali się świata. Pragnęli obecności kogoś, kto byłby potężniejszy niż żywioły i przyroda. Powołali więc do życia różne nadprzyrodzone istoty, ale i one nie dawały im oparcia. W końcu z ludzkiej potrzeby narodził się Światowid. Szybko urósł w siłę - i stał się okrutny.

Teraz plemię Jona przyjęło wiarę w Boga Dobroci, odsuwając się od starych bóstw. Oddzielają je od nich rzeka, puszcza - i Tabu. Mały Jon przekracza granicę. Słysze zew opuszczonego Światowida.

Czego bóg zażąda od Jona?

Dokąd zawiedzie go Kamienna Droga?

Moja opinia:

Książki o religii i wierze nie są gorąco przyjmowane przez czytelników. Zawsze istnieje obawa, że autor będzie chciał nam narzucić określony punkt widzenia, czy będzie nas przekonywał do swoich racji. Z tej właśnie przyczyny takie dzieła nie są zbyt popularne. Ja mogę się zaliczyć właśnie do tej grupy, stroniącej od takich książek. Jednak zdałam się na kunszt literacki Pani Doroty Terakowskiej, która nie boi się poruszać trudnych tematów i robi to z niemałym wdziękiem.

Jon, kilkunastoletni chłopiec, żyje w czasach, kiedy religia chrześcijańska dopiero zaczynała wkraczać w życie ludzi. Wcześniej obiektami kultu były bóstwa stworzone przez ludzi. Jednym z nich był Światowid, potężny i okrutny bóg. Odkąd do wioski Jona przybyli pierwsi kapłani, wiara w niego została zakazana, a kto ośmielił się przekroczyć Tabu został wypędzany z plemienia. Jon, nieświadomy swojego czynu, przekracza Tabu, ratując tonącą dziewczynkę. Wtedy po raz pierwszy słyszy zew umierającego boga, który nie chce umierać sam. Przed Jonem długa droga, w której czeka go wiele niebezpieczeństw i trosk.

Książka od początku była dla mnie wielką zagadką, gdyż opis nie wyjaśniał wiele, a początkowe rozdziały nie zapowiadały niczego szczególnego. Uświadomiłam sobie, że książka nie jest prosta, ale warto zainwestować w nią trochę czasu. I właśnie po jakimś czasie dostrzegłam, że ta pozycja ma w sobie swego rodzaju głębię, do której trzeba się dokopać.

Jak wspomniałam, książka nie jest łatwa, o czym świadczy niewielka ilość dialogów zastąpiona obszernymi fragmentami narracji. Akcja także bywa skomplikowana, zagłębiając się w życie Jona możemy zobaczyć, że nie było ono łatwe, głównie ze względu na wzywającego go boga. Przez jakiś czas był on wręcz ignorowany w wiosce, ze względu na drogę, która go czekała. 

Skoro już jestem przy bohaterach, warto wspomnieć o Gai, żonie Jona, która była tą dziewczynką, którą uratował od utonięcia. Byłam pod wrażeniem jej siły psychicznej, kiedy Jon musiał ją opuścić. Nie wiedziała, kiedy wróci i czy w ogóle wróci, ale nie dawała po sobie poznać, ile ją kosztują kolejne rozstania. Poza tym w każdym człowieku starała się znaleźć choć cząstkę dobra, bo wierzyła, że nikt nie jest do końca zły.

Po raz kolejny muszę pochwalić wyobraźnię i pomysłowość autorki, która już któryś raz potrafiła mnie zaskoczyć. I choć książka może nie przypaść do gustu każdemu, to kiedyś, nawet za kilka lat, warto po nią sięgnąć.

Dorota Terakowska 'Samotność Bogów', Wydawnictwo Literackie 1998, 207 stron

Ocena: 5/6